بدست آورم و محلّ قبر را پائين پاى پدر و مادرم رضوان اللَّه عليهما قرار دادم زيرا ديدم خداى جلّ جلاله دستورم فرموده است كه در مقابل پدر و مادر شكسته بال باشم و سفارش فرموده تا در باره آنان نيكى كنم از اين رو خواستم تا هر زمانى كه در زير خاك گور خواهم ماند سر خويش بپاى پدر و مادر نهاده باشم.

بحسب اين بيان مى‌بايست وصيّت فرموده باشد تا جنازه‌اش را بنجف حمل نموده و در همان جا كه تعيين كرده است بخاك بسپارند و در غير اين صورت مناسب آن بود كه در كاظمين و جوار مرقد مطهّر موسى بن جعفر و جواد الائمة عليهما السّلام مدفون شده باشد ولى با اين حال در بيرون شهر حلّه مرقدى است كه منسوب بسيّد است و زيارتگاه مؤمنين، و پيدا است كه اگر سيّد در بغداد وفات كرده باشد بعيد بنظر ميرسد كه در حلّه بخاكش سپرده باشند و اللَّه العالم.

نظريه دانشمندان شيعه در باره سيد

سيد بزرگوار نزد همه دانشمندان شيعه معروف بجلالت قدر و تقوى و زهد است علّامه حلّى در اجازه‌اش ميفرمايد: از جمله كتابها تصنيفاتى است كه دو سيّد بزرگوار و سعادتمند: رضي الدّين علىّ و جمال الدين احمد فرزندان حسينى نژاد موسى بن طاوس نموده‌اند و اين دو سيّد هر دو عابد بودند و باورع و مخصوصا رضى الدين على رحمه اللَّه كه صاحب كرامات بود و من از پدر خود و هم از ديگران پاره‌اى از كرامات ايشان را شنيدم و در منهاج الصلاح در بحث استخاره ميفرمايد: روايت شده است از سيّد سند سعيد رضي الدّين على بن موسى بن طاوس و او عابدترين فرد دوران‌