و يازده ماه متصدّى اين منصب بود با اينكه در زمان مستنصر خليفه عبّاسى از پذيرش اين منصب سخت خود دارى ميفرمود و بنا بنقل شهيد ره در مجموعه خود، ميان سيّد و وزير المستنصر: مؤيّد الدّين محمّد بن احمد بن العلقمى و برادرش و فرزندش عزّ الدّين ابى الفضل محّمد بن محمّد كه خزانه دارى كلّ را بعهده داشت علائق محبّت و مودّت كاملى بود و لذا قريب 15 سال در بغداد اقامت فرمود سپس بحلّه: زادگاه اصلى خود مراجعت نمود و پس از آن بنجف اشرف مشرّف گرديد باز در دوران حكومت مغول ببغداد بازگشت و همواره در راه خير و ادب قدم برميداشت و با كمال قداست و پاكى زندگى كرد تا آنكه صبح روز دوشنبه پنجم ذى القعدة سال 664 بسن 75 سالگى وفات يافت.

مدفن سيد

سيّد مذكور در كتاب فلاح السائل چنين ميفرمايد:

بيان چگونگى قبر: شايسته است كه قبر باندازه قامت ميّت گود باشد يا اقلّا تا در گردنش و لحدى داشته باشد رو بقبله كه شخصى بتواند در ميان آن بنشيند كه منزل خلوت و تنهائى است پس بهمان قدر كه خداى جلّ جلاله دستور فرموده است و موجب قرب بوسائل خوشنودى حقّ است بايستى توسعه داده شود من خود چنين تصميمى بدل داشتم و يكى را دستور دادم تا در جوار جدّم و مولايم علىّ بن ابى طالب صلوات اللَّه عليه محلى را كه براى قبر خود برگزيده بودم كنده و آماده نمايد مگر پس از مرگم ميهمان آن حضرت شوم و پناهنده و وارد بر او گردم و گداى در خانه‌اش باشم و باميد احسان بسر برم و هر گونه وسيله‌اى را كه كسى بآن متوسّل مى‌شود