(1) 2. امام صادق 7 فرمود: بهترين مردم كسى است كه هر گاه خوشحال و يا بدحال شد اثر آن در چهره‌اش ديده نشود.

(2) 3. فرمود: مؤمن چگونه ادعاء ايمان دارد در حالى كه خود را در انظار تحقير مى‌كند و از زندگى خود رضايت ندارد و از آنچه براى او مقدر شده خشمگين مى‌شود در صورتى كه خداوند بر وى حكومت مى‌كند و سرنوشت او را در دست دارد، هر كس به آنچه خدا داده راضى باشد من ضمانت مى‌كنم كه خداوند دعاى او را اجابت كند.

(3) 4. فرمود: خداوند هر چه براى مسلمانان مقدر كرده براى او خير است، اگر چيزى از وى منع كند خيرش در آن مى‌باشد و اگر همه روى زمين را به او دهد باز خيرش در آن است.

(4) 5. از حضرت رضا 7 سؤال شد مقصود از كنز يتيم كه در قرآن مجيد در داستان حضرت موسى 7 وارد شده چيست؟ فرمود: آن گنج لوحى بود از طلا و در آن نوشته شده بود:

«بسم اللَّه الرحمن الرحيم لا اله الا اللَّه محمد رسول اللَّه عجبت لمن أيقن بالموت كيف يفرح و عجبت لمن ايقن بالقدر كيف يحزن و عجبت لمن رأى الدنيا و تقلبها كيف يركن اليها.»

شگفت دارم از كسى كه يقين به مرگ دارد چگونه خوشحالى مى‌كند، و تعجب مى‌كنم از كسى كه به مقدرات عقيده دارد چگونه محزون مى‌گردد و تعجب دارم از كسى كه تغيير دنيا و حوادث و گرفتارى آن را مى‌داند چگونه به آن تمايل مى‌كند و به آن اعتماد دارد و سزاوار است براى كسانى كه از خداوند غفلت دارند در صورتى كه روزى آنها اندكى تأخير شد ناراحت نباشند و خداوند را مسئول نقصان روزى خود قرار ندهند.

(5) 6. حضرت رسول 6 فرمود: خداوند هر چه براى مؤمن مقدر كرده خوب است چه از وى خوشش بيايد و يا از آن تقدير بدش آيد، اگر او را مبتلا كرد كفاره گناهانش مى‌شود و اگر چيزى به او بخشيد و گرامى داشت اين يك بخشش است و تعجب دارم مؤمن چگونه از آنچه براى او مقدر شده راضى‌