نيكوكارى بى‌سود است. از اين رو نياز به احصاء و آمار كردن ندارد! حتى كمتر كسى است به هنگام شب كه كار روزانه به پايان مى‌رسد به اعمال روزش بينديشد و كارهاى نيك و بد خويش را جداگانه بررسى كرده و آنها را دوباره در مخزن بايگانى كند.

سيد بن طاوس اعلى اله مقامه در اين رساله سفارش مى‌كند كه انسان لا اقل ساعتى از شبانه روز را به محاسبه نفس خويش اختصاص دهد و آنچه را فرشتگان به حسابش نوشته‌اند مطالعه كرده و از پيشگاه خداى بزرگ بر كارهاى زشتش پوزش بخواهد و خود را براى فردايى بهتر و انجام كارهاى نيكوتر آماده سازد و بسيار بجاست كه اين اندرز را همگان بكار گيرند و همان گونه كه «عمل تجارت» را در دفاترى ثبت و ضبط مى‌كنند «تجارت عمل» را هم در «عمل نامه» اى ثبت نموده و همه روزه مورد مطالعه قرار دهند و از اين طريق است كه «نفس لوامه»[1] و وجدان هشداردادن انسان بيدارتر گشته و «نفس امّاره»[2] را مورد عتاب و سرزنش قرار

[1] لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ أ يحسب الانسان ان لن نجمع عظامه.( قيامت 2 تا 4) قسم به روز قيامت و سوگند به نفس سرزنش‌كننده و ملامت‌گر آيا انسان مى‌پندارد كه استخوانهايش را جمع نخواهيم كرد؟

[2] وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا ما رَحِمَ رَبِّي‌.( يوسف- 53) من نفس خود را برى نمى‌دارم زيرا نفس به بدى فرمان مى‌دهد مگر خدايم رحم كند.