«حافظ و رقيب عتيد و متلقى» استعمال شده است و اين لغات به لحاظ كليتى كه دارد شامل فرشته هم مى‌شود ولى اگر فقط (ملك) حافظ اعمال معرفى مى‌شد معلوم مى‌گشت كه اشياء يا اشخاص ديگر در حفظ اعمال نقشى ندارند و در صورتى كه علم امروز آنچه را كه قرآن استعمال كرده به اثبات رسانيده و معلوم ساخته كه در حفظ اعمال همه مخلوقات نقش دارند.

اكنون سؤالى را كه مطرح كرده‌ايم بررسى مى‌كنيم تا ببينيم همين مراقبين و حافظين اعمال، شاهدان اعمال در روز جزا هستند يا گواهان غير از مراقبان مى‌باشند.

خداوند در آيات 20 و 21 سوره ق مى‌فرمايد: وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ يعنى در صور دميده شود آن موقع روز موعود است و هر نفسى با راننده و شاهدى مى‌آيد.

«سائق» (سوق دهنده، به جلو برنده و راننده) به كسى يا چيزى گويند كه از عقب چيزى يا كسى را به جلو براند و معنى شهيد يا گواه هم چون معلوم است نيازى به توضيح نمى‌بيند.

اكنون كه به آيه مورد استناد برگرديم مى‌بينيم سائق و شهيد با توجه به معانى آنها دو چيز متفاوت است ولى آيا سائق همان حافظ و «متلقى» يا رقيب عتيد است؟ نخير، زيرا اگر مأمور بردن گناهكار به دوزخ (سائق) همان نگهبان و ضابط اعمال مى‌بود لغت جديد سائق بكار نمى‌رفت پس معلوم مى‌شود در قيامت گناهكاران را مأموران اجراى حكم به دوزخ خواهند برد و آنها غير از گواهان و