چو شد انجام اين جنگ جهان سوز

كه آمد سرخ رو، ز اين پهنه امروز

به پاسخ كشته عشق خداوند

چنين فرمود كاى فرزانه فرزند

در اين صحرا و اين خرگاه بافرّ

نمانده جز من و تو، مرد ديگر

بگفت و شد بپا آن شاه بيكس‌

فغان شد از حرم بر چرخ اطلس‌

كهن پيراهنى آن كسوت عشق‌

طلب فرمود از آن عصمت عشق‌

مرا ز اين گفتگوى كهنه جامم‌

زبان لال است و خونين است خامه‌

شد از خرگه شه توحيد سيما

به نزديك براق برق‌پيما

نشست از پشت زين آن شاه بى‌يار

امين وحى شد پيشش نمودار

سلامى داد شاه كن فكان را

نماز آورد قبله انس و جان را

بفرمودش كه اى پيك رسالت‌

چه آوردى ز درگاه جلالت؟

بگو تا وقت نگذشته اى در

كه هستم شائق ديدار داور

به‌گفت اى شهريار ملك هستى‌

تو خود آگاهى از بالا و پستى‌

يكى لشكر فرستاده خداوند

به امداد تو اى عشق و هنرمند

به سردارىّ منصور فرشته‌

كه اندر راه تو از خود گذشته‌

بده فرمانم اى سلطان ديجور

كنم اين قوم را ناچيز و نابود