صف دشمن دريدى از چپ و راست‌

نواى الحذر از نينوا خاست‌

عقابى ديد ناگه پر شكسته‌

على افتاده زين از هم گسسته‌

سرى بى‌افسر و فرقى دريده‌

به جانان بسته جان و از خود بريده‌

فرود آمد ز زين آن با جلالت‌

چو پيغمبر، ز معراج رسالت‌

توانائى شدش از تن، ز سر هوش‌

گرفت آن پيكر خونين، در آغوش‌

چو ديد آن سرخ روى پهنه كين‌

پدر را گفت كاى نقش نخستين‌

شدم سيراب از دست خداوند

فراقت را نباشم آرزومند

پى نوشيدنت از آب كوثر

دگر جامى است در دست پيمبر

همى گويد كه زود آ در بر من‌

كه تا بينى جمال داور من‌

شهش فرمود كاى شبه محمّد

چكيده جان جان عشق سرمد

پس از تو خاك بر دنيا و عيشش‌

نيرزد مهر و مه با كين و طيشش‌

چو شد سوى جنان شبه پيمبر

روان عشق بيرون شد ز پيكر

سوى خرگه روان شد شه پياده‌

روان از تن جوان از دست داده‌

پس آنگه گفت با ياران همراه‌

بريد اين نوجوان را سوى خرگاه‌

چو آوردند تمثال پيمبر

برون از خيمه آمد دخت حيدر

روان شد سوى نعش برگزيده‌

به دنبالش زنان داغ ديده‌

فغان و ناله چندان بركشيدند

كه پرده عرش اعظم را دريدند