سويد عمرو آن شير شكارى‌

نمود از شهريار عشق يارى‌

شريفى بود آن مرد سرافراز

صبور اندر مهالك بود و جانباز

سمند افكند در ميدان پيكار

فراوان كشت از آن قوم خونخوار

ز سنگينى، زخم آن مير والا

فتاد اندر ميان جمع قتلى‌

ز بعد قتل آن سلطان بى‌يار

شنيد آواز آن مرد هشيوار

بدانستى كه آن سلطان عالم‌

گذشته ز اين جهان محنت و غم‌

برون شد شير زخمى از كمينگاه‌

نبرد آورد با آن قوم گمراه‌

به‌كشت و كشته شد آن پاك طينت‌

به‌شد همراه ياران، سوى جنّت‌

چو يحيى بن سليم آن شير هيجا

اجازت يافت بهر جنگ أعدا

رجز خوان گشت آن شير هنرمند

به‌گفت اى قوم غافل از خداوند

ز هندى تيغ خود اى قوم خونخوار

نمايم روز روشن چون شب تار

چو حق را ياورم اى قوم بيدين‌

نميترسم ز مرگ اندر صف كين‌

كه من خود بنده مولاى عشقم‌

چو يحيى زنده احياى عشقم‌