ز صف آمد برون عمر و دلاور

چو بابش بود ز اصحاب پيمبر

ورا ميراث بد يارى نمودن‌

چو طرق بندگى بودش به گردن‌

نماز آورد شاه انس و جان را

نيازش برد آنكه نقد جان را

رجز برخواند و سوى دشت كين تاخت‌

سنان يازيد و رزمى سهمگين ساخت‌

جهادى كرد آن شير هنرمند

كه عشق از آن دلاور گشت خرسند

به نوك نيزه ز آن قوم ناپاك‌

گروهى را فكند از باره بر خاك‌

به هنگامى كه بودى گرم پيكار

بگوش جان رسيدش صوت دادار

شدش جان برخى آن شاه ذيجود

كمال جود باشد، بذل موجود

چو شد عمرو آن يل مشكين كلاله‌

به نام جون پر شد اين پياله‌

غلامى داشت بر در خواجه عشق‌

سواد رويش از ديباچه عشق‌

چو ديد آن سود آن سوداء ز ياران‌

كه تن دادند و بردند از عوض جان‌

بدانستى ز رمز عاشقانه‌

كه اين داد و ستد باشد بهانه‌

بود مقصود عشق لا يزالى‌

كرم بر عاشقان لاابالى‌