نشاط افروز بزم كامرانى‌

بساط انداز عشق جاودانى‌

بهاء افزاى عرش كبريائى‌

سرير آراى ملك و رهنمائى‌

چو شد دلتنگ از جور زمانه‌

سوى بنگاه رحمت شد شبانه‌

شد اندر روضه سلطان لولاك‌

ز درد هجر رخ مى‌شود بر خاك‌

يكى نورى در آن دم گشت ساطع‌

ميان عقل و عشق افتاد مانع‌

غرض سرّى بد، از رخشيدن نور

كه امشب نبودت ديدار و دستور

برون آمد ز درگاه پيمبر

روان شد سوى خلوتگاه مادر

در آن خلوت چون آن عشق آفرين شد

مشام جان زهرا (ع) عنبرين شد

ندائى آمدش ز آن برگزيده‌

كه اى ختم رسل را نور ديده‌

به ديدار تو اى دلدار فرزند

شب و روزم به جنّت آرزومند

نياز و ناز آن فرزند و آن مام‌

نداند كس بغير از فرد علّام‌

شب و ديگر چون اين چتر ملمّع‌

ز گوهرهاى انجم شد مرصّع‌

مه چرخ امامت شاه عشّاق‌

به ديدار پيمبر گشت مشتاق‌