الا اى پيك رفرف‌[1] سير غايب‌

كه باشى شاه غايب را تو حاجب‌

گذر كن سوى آن اقدس حظيره‌

كه باشد نام آن خضرا جزيره‌

بگو مشت گلى آلوده بر خون‌

همى گويد كه اى تمثال بيچون‌

روا نبود كه با مثل تو حجّت‌

ز ابناء زمان جوئيم سنجق‌[2]

الا اى شهسوار ملك هستى‌

الا اى داور بالا و پستى‌

الا اى مالك كلّ ممالك‌

الا اى رهنماى هر چه سالك‌

الا اى وارث تاج پيمبر

الا اى حامل تيغ دو پيكر

الا اى مونس غمديده دلها

الا اى قهرمان آب و گلها

الا اى منفرد از آفرينش‌

وجودت واجب و غايب ز بينش‌

الا اى علّت غائىّ ايجاد

كه شد كونين از بود تو آباد

الا اى صاحب امر الهى‌

توئى فرمانده از مه تا به ماهى‌

الا اى بنده خاصّ يگانه‌

رسول دوّمين اندر زمانه‌