پرداخته در حالى كه صدايش به گريه بلند بود فرمود: اى اهل كوفه! بدا به حالتان، چه شد شما را كه از يارى حسين 7 دست شستيد و او را كشتيد، و دست به تاراج اموالش گشوده آنها را به ارث برديد، و زنانش را اسير كرده، به مصيبتش كشانديد، نابود باديد.

واى بر شما، چه جناياتى را مرتكب شده، چه گناهى را بر دوش خود بار كرده، چه خونها ريخته، چه زنان مكرّمه را خورد كرده (اسير نموده) چه جامگانى را از دختران به يغما برديد و چه اموالى را به غارت برديد؟ بهترين مردان بعد از پيامبر را كشتيد. رحمت از دلهايتان رخت بربسته است، هان، حزب خدا غالب و حزب شيطان زيانكارند.

بعد فرمود:

برادرم را گرفتيد و كشتيد واى بر مادرتان، زودا به آتشى كيفر داده شويد كه حرارتش شعله گيرد

خونهايى را ريختيد كه خدا و قرآن و محمّد ريختن آن را حرام كردند

الا، در فرداى قيامت در قعر جهنم به شعله‌هاى بالنده بشارتتان باد

و من هماره در زندگيم بر برادرم مى‌گريم، بر كسى كه بهتر از همه بعد از پيامبر بود

اشك جوشان چون باران كه همواره بر گونه‌اى جارى است و خشكى نگيرد راوى گويد: (فضجّ الناس بالبكاء و النحيب و النوح، و نشر النساء شعورهنّ، و حثين التراب على رؤوسهنّ، و خمشن وجوههنّ، و لطمن خدودهنّ، و دعون بالويل و الثبور، و بكى الرجال و نتفوا لحاهم، فلم ير باكية و باك أكثر من ذلك اليوم)،