او كه همواره ناصح و دلسوز براى تو (دين تو) و پيامبرت بود- صلوات اللَّه عليه و آله- تا آن كه او را كه زاهد در دنيا، بى‌اعتنا بر آن و راغب در آخرت، و مجاهد در راهت بود به سويت قبض جان فرمودى، او- على- را پسنديدى و برگزيدى و به صراط مستقيمش هدايت كردى.

امّا بعد، اى اهل كوفه، اى اهل نيرنگ و بيوفايى و تكبّر، همانا ما اهل بيتى هستيم كه خدا ما را به شما و شما را به ما مبتلا كرده، و آزمايش ما را نيكو قرار داده، و علم خود و فهم را نزد ما نهاده است، پس ما ظرف علم و فهم و حكمت و حجّت او بر اهل زمين در بلاد او بر عباد اوييم، چنان كه ما را به كرامت خود مكرّم داشته، و به پيامبرش محمّد 6 بر بسيارى از بندگانش تفضيلى آشكار داده است.

پس شما در پى تكذيب و تكفير ما بر آمده، جنگ با ما را حلال دانسته تاراج اموال ما را روا پنداشتيد، كه گوئيا ما از فرزندان ترك يا كابليم، همان گونه كه ديروز جدّ ما را كشتيد، و از شمشيرهاى شما خون جوانان ما اهل البيت مى‌چكد، همه اينها از كينه پيشين شما باشد، كه با اين جنايت چشمهايتان روشن و دلهايتان شادمان گرديد، عجب افترايى است بر خدا و مكرى كه بكار برديد، وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ‌.

مبادا از عملكرد خود در ريختن خونهاى ما و تاراج اموال ما شاد باشيد، زيرا آنچه از مصائب سخت و رزاياى بزرگ به ما رسيده، در كتابى است پيش از برخورد ما با آن مصائب و اين براى خدا آسان است، تا مبادا براى آنچه از دست داديد متأسف، و بدان چه بدان دست يافتيد شادمان باشيد، و خدا متكبّر فخر فروش را دوست ندارد.

هلاكت باد شما را، به انتظار لعنت و عذاب باشيد، كه بر شما وارد آيد، و نقمات است كه از آسمان بر شما پياپى ببارد، و عذاب شما را فرو گرفته، و بعضى از شما را سختى بعض دگر رسد، و آنگاه براى ستمهايى كه در حقّ ما روا داشتيد در عذاب دردناك جاودانه قرار گيريد، آگاه باشيد كه لعنت خدا بر ستمكاران است.

واى بر شما، آيا مى‌دانيد چه دستهايى از شما ما را با نيزه خسته، يا چه جانهايى از شما به جنگ با ما رغبت يافته، يا با كدام پاى به سوى ما شتافته و خواستار جنگ با ما