سپس فرزندان عبد المطلب را گرد آور تا با ايشان سخن گويم و آن چه را مأمورم بديشان برسانم. من نيز آن چه را پيامبر 6 به من دستور داد به جاى آوردم و آن‌ها را نزد پيامبر 6 خواندم. آنان در اين هنگام، چهل مرد بودند، يكى بيش يا كم، در ميان ايشان بودند عموهاى او: ابو طالب، همزه، عبّاس و ابو لهب. پس چون نزد او گرد آمدند به من فرمود: خوراكى را كه براى ايشان ساخته بودم بياورم كه من نيز آن را حاضر كردم. چون خوراك را بنهادم پيامبر 6 قطعه‌اى از گوشت را برگرفت و با دندان‌هايش آن را تكّه كرد و آن را در گوشه بشقاب [ديس‌] نهاد و سپس فرمود: با نام خدا بخوريد و حاضران آن قدر خوردند كه گرسنگى‌شان برطرف شد و من تنها نشان دست آن‌ها را بر ظرف خوراك مى‌ديدم. سوگند به خدايى كه جان على در دست اوست همه آن‌ها خوراكى را خوردند كه براى يك مرد بود. سپس پيامبر فرمود: جماعت را سيراب كن و من قدح شير را آوردم تا همگى از آن نوشيدند و سيراب شدند و به خدا سوگند هر يك از آن‌ها به قدر ديگرى از آن شير بنوشيد. پس هنگامى كه پيامبر 6 خواست با آن‌ها سخن بگويد ابو لهب پيشدستى كرد و گفت: يارتان چه شگفت افسونتان كرد! پس جماعت پراكنده شدند و پيامبر 6 با آن‌ها سخنى نگفت و فرمود: اى على! فردا را درياب كه اين مرد با آن چه از او شنيدى بر من پيشدستى كرد و جماعت پيش از آن كه با ايشان سخنى بگويم پراكنده شدند. براى فردا نيز همان طعامى را براى ما آماده كن كه امروز آماده كردى و سپس آن‌ها را نزد من گرد آور. على (ع) مى‌فرمايد: چنين كردم و آن‌ها را گرد آوردم، سپس پيامبر از من خواست طعام آورم و من هم طعام، نزد ايشان بردم، و حضرت 6 چنان كرد كه در روز قبل. پس آن قدر خوردند كه ديگر ميلى به طعام نداشتند. حضرت 6 سپس فرمود: سيرابشان كن. من نيز آن ظرف را آوردم و آن‌ها به قدرى از آن نوشيدند كه همگى سيراب شدند. سپس پيامبر 6 سخن گفت و فرمود:

اى فرزندان عبد المطلب! به خدا سوگند من در ميان عرب جوانى را نمى‌شناسم كه براى قومش ارمغانى بهتر از آن چه من براى شما آوردم آورده باشد. من خير دنيا و آخرت را براى شما به ارمغان آورده‌ام و خداوند سبحان به من دستور داده است شما را به سوى آن فراخوانم. كدام يك از شما مرا در اين امر يارى مى‌رساند تا هم برادر من باشد و هم وصىّ و جانشين من؟ على (ع) مى‌فرمايد: همه جماعت از دادن پاسخ خوددارى كردند و