آسمان‌ها و زمين را بيافريند.

در مناقب آمده است كه راوى (جابر) مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: جبرئيل بر من فرود آمد در حالى كه دو بالش را گسترده بود، بر يكى از دو بال چنين نوشته شده بود:

نيست خدايى جز اللَّه، محمّد پيامبر است، و بر بال ديگر نوشته شده بود: نيست خدايى جز اللَّه، على است وصىّ.

در مسند احمد از جابر روايت شده است كه: پيامبر خدا 6 فرمود: بر در بهشت نوشته شده است: محمّد، پيامبر خداست و على برادر رسول خدا بوده است از دو هزار سال پيش‌تر از آن كه آسمان‌ها آفريده شود[1].

چهارم: اين كه روايت شده است پيامبر خدا 6 فرمود: من و على بن ابى طالب از يك نور هستيم.

صاحب مناقب از سلمان‌[2]- روايت كرده است كه: از حبيب خود مصطفى 6 شنيدم كه فرمود: «چهارده هزار سال پيش از آن كه خداوند آدم را بيافريند من و على نورى بوديم در محضر خداوند- عزّ و جلّ- [نورى پراكنده كه خداوند را تسبيح و تقديس مى‌كرد]. پس‌

[1] علّامه مجلسى در بحار الانوار 36/ 53 پس از بيان اخبارى با اين مضمون مى‌گويد:

« اين اخبار گواه است بر فضيلت عظيم حضرتش چرا كه نام او در آغاز آفرينش بر عرش نوشته آمده و چنين توصيف شده است كه خداوند تعالى او را پشتيبان پيامبر6 قرار داده است و دلالت بر آن دارد كه حضرت( ع) بيش از همه مسلمانان پيامبر6 را پشتيبانى كرده و يارى رسانده است، زيرا بدين امر اختصاص داده شده است، و اين همه منافات دارد با اين كه در امامت ديگرى بر او مقدّم داشته شود، چنان كه پوشيده نيست بر هر آن كس كه پوشش تعصّب و نابخردى را از چشمان خود فرو گيرد.» علّامه سيد حامد حسين در« عبقات الانوار» مى‌گويد:

« احاديث بسيارى در دست است كه همگى صراحت دارند در اين كه نام على( ع) همراه با نام پيامبر6 بر عرش نوشته آمده است و بدين ترتيب پس از پيامبر برترى او آشكار مى‌شود، و اين كه او بعد از رسول خدا6 در ميان همه مردم خواه پيامبران يا جز ايشان نزد خدا بزرگترين منزلت را دارند.» بنگريد به:« خلاصة عبقات الانوار» 5/ 243- 256.

[2] مناقب خوارزمى/ 88.