امّ سلمه! گوش كن و گواه باش، او على بن ابى طالب است، برادر من در دنيا و آخرت. اى امّ سلمه! گوش كن و گواه باش، او على بن ابى طالب است و وزير من در دنيا و آخرت. اى امّ سلمه! گوش كن و گواه باش، او على بن ابى طالب است در دست دارنده پرچم من در دنيا و پرچمدار حمد، فردا به روز قيامت. اى امّ سلمه! گوش كن و گواه باش، او على بن ابى طالب است وصىّ و جانشين پس از من و از ميان برنده دشمنانم و مدافع حوض كوثر.

اى امّ سلمه! گوش كن و گواه باش، او على بن ابى طالب است، سرور مسلمانان و امام پرهيزگاران و جلودار پيشانى سپيدان حجله‌نشين و كشنده ناكثان و قاسطان و مارقان.

عرض كردم: يا رسول اللَّه! ناكثان كيانند؟

فرمود: كسانى كه در مدينه بيعت مى‌كنند و در بصره بيعت مى‌شكنند.

عرض كردم: قاسطان كيانند؟ فرمود: معاويه و ياران شامى او. عرض كردم: مارقان كيانند؟ فرمود: اصحاب نهروان. غلام امّ سلمه گفت: گره از قلبم گشودى، خداوند گره از قلبت گشايد، به خدا سوگند ديگر هرگز او را دشنام ندهم‌[1].-

مبحث سى و ششم: پيرامون اخبارى كه زبير بن بكّار[2]- نقل كرده است:

زبير بن بكّار بن عبد اللَّه بن مصعب بن ثابت بن عبد اللَّه بن زبير بن عوّام از ستيزه‌گرترين افراد نسبت به امير المؤمنين (ع) بود. ابن عبّاس‌[3]- روايت كرده مى‌گويد: من در يكى از كوچه‌هاى مدينه به همراه عمر بن خطّاب مى‌رفتم كه ناگاه به من گفت: اى ابن عبّاس! من دوست تو را مظلوم مى‌بينم. با خود گفتم: به خدا سوگند، پيش از هر چيز پاسخ او را خواهم داد و لذا پاسخ دادم كه: يا امير المؤمنين! مظلوميت او را از ميان ببر. پس دست‌

[1] امالى طوسى م/ 40- 39 و كشف الغمّه 2/ 27- 26.

[2] بنگريد به: كشف الغمّه 2/ 42 و پس از آن.

گفته شده: زبير بن بكّار عالم به اخبار و انساب و آثار و اشعار قريش بوده است. او در حجاز به دنيا آمد و رشد كرد و در ذى القعده سال 256 در سن هشتاد و چهار سالگى در مكّه درگذشت. پدرش قاضى مكّه بود كه متوكّل پس از مرگ پدرش كه او نيز قاضى بود قضاى مكّه را بدو سپرده بود. از جمله آثار اوست كتاب« موفقيات»( مراجعه كنيد به اعلام زركلى 3/ 42).

[3] كشف الغمّه 2/ 45.