همين حديث از عايشه‌[1] و عمران بن حصين‌[2] و جابر[3] و واثلة بن اسقع‌[4] با اسنادهاى گوناگونشان از پيامبر 6 روايت شده است.

عبد اللَّه بن مسعود مى‌گويد:[5] پيامبر 6 فرمود: نگاه كردن به چهره على (ع) عبادت است.

عايشه‌[6] مى‌گويد: ابو بكر را ديدم كه به چهره على (ع) زياد مى‌نگريست. به او گفتم:

اى پدر! مى‌بينم به چهره على (ع) زياد مى‌نگرى؟ گفت: دخترم! از پيامبر 6 شنيدم كه مى‌فرمود: نگاه كردن به چهره على عبادت است.

عايشه مى‌گفت: مجالس خود را با ياد على (ع) زينت بخشيد[7].

مبحث بيست و نهم: در اين كه على (ع) در روز رستخيز ميان پيامبر 6 و ابراهيم (ع) قرار دارد:

خوارزمى به نقل از عبد الرحمن و او به نقل از سهل بن ابى حثمه و او به نقل از پدرش روايت كرده است كه مى‌گويد: پيامبر 6 فرمود: چون روز رستخيز فرا رسد خداوند سمت راست عرش را با قبّه‌اى از طلاى سرخ براى من بيارايد و براى ابراهيم (ع) قبّه‌اى از طلاى سرخ را بيارايد و ميان اين دو براى على (ع) قبّه‌اى از طلاى سرخ بيارايد، پس چه گمان مى‌كنى در باره حبيبى ميان دو خليل؟[8]

[1] همان/ 207، ح 245 و نظير آن در صفحه 210 همين مأخذ، ح 253، مناقب خوارزمى/ 261.

[2] مناقب ابن مغازلى/ 207، ح 246، نظير آن در صفحه 208 همين مأخذ، ح 247، و صفحه 211، ح، 254 و مناقب خوارزمى/ 261- 260.

[3] همان/ 209، ح 248.

[4] همان/ 210، ح 251.

[5] همان/ 209، ح 249.

[6] همان/ 210، ح 252 و 253، مناقب خوارزمى/ 261.

[7] همان/ 219، ح 265.

[8] ابن بطريق در خصائص/ 226 مى‌گويد:

« از آن جمله است اين كه حضرت( ع) به روز رستخيز، نخستين كسى است كه جامه پوشانده مى‌شود و با شادى راهى بهشت مى‌گردد در حالى كه ميان خليل خدا و حبيب او قرار دارد و هر كه در پرتو وحى الهى به چنين جايگاهى دست يازد بى‌مانند و منحصر به فرد خواهد بود.» علّامه بياضى در صراط المستقيم 1/ 295 مى‌گويد:

« آن دو[ محمّد و ابراهيم، على نبيّنا و آله و 7‌] را در كرامت، همانندى برقرار نيست مگر آن كه از منزلت امامت برخوردار باشد.».