مقدمه‌

سپاس خدايى را كه قديم است و چيره، بزرگ و توانا، شكيبا و بخشاينده، كريم و پوشنده، آغاز و انجام، نهان و آشكار، داناى اسرار پوشيده، آگاه به نهاده‌هاى درون، آفريننده جنس آفريده‌ها بى‌هيچ حاجتى به شريك و يار، هستى بخش گونه‌هاى ممكن بى‌هيچ نيازى به ياور و پشتيبان.

ستايش مى‌كنم او را بر نعمت بخشى فراوانش و سپاسش مى‌گزارم بر فضل افزون و موج خيزش، و درود بر سرور پيشينيان و پسينيان محمّد مصطفى و خاندان سرفراز و بزرگوار او كه از هر گونه صغيره و كبيره‌اى در امانند و از سرچشمه‌ها و ذخاير، نيرو همى گيرند.

امّا بعد، دستور سلطان بزرگ، اختيار دار امّت‌ها، سلطان سلاطين اقوام عرب و عجم، شاهنشاه والامقام، رحم‌گيرنده به بندگان و لطف الهى در سرزمين‌ها، رحمت خداى تعالى بر جهانيان و سايه خدا بر همه بندگان، زنده‌كننده سنت‌هاى پيامبران، گستراننده و پراكننده دادگرى و ميراننده و نابودكننده ستم، يارى شده از سوى خداوند تبارك به عنايات ربّانى كه الطاف الهى به سوى او دامن كشيده است، صاحب نفس قدسى و رياستمدار بنى بشر كه در پرتو انديشه تابناكش به والاترين مراتب دست يافته و با خرد صائبش به بلنداى اختران درخشنده رسيده است، همو كه در پرتو قريحه نيكو و صدق گفتارش از همه مردمان جدا گشته «اولجايتو خدابنده» محمّد، سلطان زمين كه خداوند حكومتش را تا روز رستخيز مانا گرداند و پيوسته درفش پيروزى و فيروزى‌اش بر فراز باشد و دولتش تا روز حشر و نشر از دستبرد ديگران در امان، فرمانى صادر كرده است تا رساله‌اى فراهم آيد فراگير فضايل امير المؤمنين على بن ابى طالب (ع)- كه برترين درودها و سلام‌ها بر او باد- من نيز دستور او را گردن نهادم و به اجراى امر او شتافتم و كتابى را با