او به اسناد خود[1]- از على (ع) نقل مى‌كند كه: قرآن در چهار بخش نازل شده است، يك چهارم آن در باره ما، يك چهارم در باره دشمنان ما، يك چهارم در باره سيره و يك چهارم در باره فرايض و احكام و بخش‌هاى گوهرين قرآن، از آن ماست.

ابن عبّاس مى‌گويد:[2]- آن چه در قرآن در باره على (ع) نازل شده در باره هيچ كس نازل نشده است.

مجاهد[3]- مى‌گويد: در باره على (ع)، هفتاد آيه نازل شده است.

براء در باره اين آيه: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا[4]- مى‌گويد: پيامبر اكرم 6 به على بن ابى طالب (ع) فرمود: اى على! بگو: خدايا! براى من نزد خود پيمان و محبّتى قرار ده و دوستى مرا در دل مؤمنان قرار ده. پس اين آيه نازل شد

[1] همان.

[2] همان.

[3] همان.

[4] مريم/ 96؛ كسانى كه ايمان آوردند و كار شايسته كردند خداوند رحمان براى آن‌ها دوستى قرار خواهد داد.