على (ع) مى‌فرمايد: خداى رحمتتان كند از گذرگاهتان براى قرارگاهتان (توشه) برگيريد و نزد كسى كه رازهاى شما را مى‌داند پرده‌هاى خود را مدريد و دلهايتان را از دنيا خارج ننماييد پيش از آن كه بدنهاتان را از آن بيرون برند. پس شما براى آن سراى آفريده شده‌ايد و در اين سراى محبوس هستيد. هنگامى كه آدمى قالب تهى كرد فرشتگان گويند: چه پيش فرستاده است؟ و مردم گويند: چه پس فرستاده است؟ خدا شما را بيامرزد قسمتى را پيش بفرستيد كه سود شما در آن است و همه را باز مگذاريد كه بر زيان شماست.

دنيا چونان شرنگى است كه اگر كسى آن را نشناسد سركشد.

نيز مى‌فرمايد: اى مردم! موجهاى فتنه‌ها را به كشتى‌هاى نجات و رستگارى شكافته از آن‌ها عبور كنيد و تاجهاى مفاخرت و بزرگى را از سر به زمين گذاريد و از راه مخالفت، منحرف گرديده قدم بيرون نهيد. رستگار مى‌شود كسى كه با پر و بال قيام كند يا راحت و آسوده است آن كه تسليم شده در گوشه‌اى منزوى گردد، اين مانند آب متعفّن بدبويى است و لقمه‌اى است كه در گلوى خورنده آن گرفته مى‌شود، و آن كه ميوه را در غير وقت رسيدن بچيند مانند كسى است كه در زمين غير زراعت كند. پس اگر سخنى بگويم مى‌گويند براى حرص به امارت و پادشاهى است و اگر خاموش نشسته سخنى نگويم مى‌گويند از مرگ و كشته شدن مى‌هراسد. هيهات پس از اين همه پيشامدهاى سهمگين و پى در پى سزاوار نبود، چنين گمانى در باره من برده شود و حال آن كه سوگند به خدا انس پسر ابو طالب به مرگ بيش‌تر است از انس نوزاد به پستان مادرش، بلكه سكوت من براى‌