پيشگفتار پژوهنده‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

صلّى اللَّه على محمّد رسوله و على آله و على من دعا بدعوته إلى يوم الدّين‌

- تمهيد

«ذكر علىّ عبادة»

[1] در ميان نگارشهاى اسلامى، خواه شيعى و خواه سنّى، آنچه در باره فضل و فضيلت و زندگانى سرور يگانه‌پرستان، امير باورداران و پيشواى پرهيزگاران، على بن أبى طالب- سلام اللَّه عليهما-، به قلم آمده، از شمار بيرون است و در محدوده پندار نمى‌گنجد.

جاى هيچ شگفتى نيست؛ زيرا كه امير مؤمنان- صلوات اللَّه و سلامه عليه- به گواهى خرد و كتاب و سنّت و تاريخ، گرامى‌ترين مردمان، پس از رسول خدا- 6- بود و پس از پيامبر- 6- چكاد زهد و عبادت و دانش و بصيرت او را بود.[2]

[1] حديث شريف نبوى است. نگر: فضائل الخمسة، ج 2، ص 131.

[2] در اين باره، نمونه را، نگر: منهاج الكرامة، تحقيق: عبد الرّحيم مبارك، صص 113- 175.

آن اندازه شيعه و سنّى در اين باره قلم زده‌اند كه تنها برشمردن نام مآخذ اين بحث در عهده مجلّدات متعدّدى خواهد بود.