كه يا على! خداوند عالميان عرض كرد محبّت ما اهل بيت را بر آسمانها و زمين پس اوّل چيزى كه قبول كرد و اجابت نمود آسمان هفتم بود؛ پس خداوند عالميان آن را مزيّن ساخت به عرش و كرسى؛ بعد از آن آسمان چهارم قبول كرد؛ پس مزيّن ساخت آن را به بيت المعمور؛ پس آسمان اوّل قبول كرد؛ پس مزيّن ساخت آن را به ستارگان زيرا كه به حسب حسن چنين توهّم مى‌شود كه همه ستارگان در آنجاست اگر در حقيقت چنين نباشد؛ بعد از آن زمين حجاز اجابت نمود؛ حق تعالى آن را مشرّف ساخت به خانه با حرمت و عزّت، يعنى كعبه معظّمه؛ بعد از آن زمين شام قبول كرد؛ پس او را زينت داد به بيت المقدس؛ بعد از آن زمين مدينه مشرّفه قبول كرد؛ پس آن را شرف و منزلت كرامت كرد به قبر من؛ بعد از آن زمين كوفه قبول كرد، و حق- سبحانه و تعالى- آن را مشرّف ساخت به قبر تو يا على! حضرت امير المؤمنين (ع) فرمود: يا رسول اللَّه! من در كوفه عراق مدفون خواهم شد؟ حضرت فرمودند كه بلى، يا على! شهيد خواهى شد و مدفون خواهى شد در صحراى پشت كوفه ميان غريين- كه تفسيرش گذشت- و تلكهاى سفيد، و تو را خواهد كشت بدبخت‌ترين اين امّت، عبد الرّحمن بن ملجم. به حقّ آن خداوندى كه مرا به راستى به خلق فرستاده كه پى‌كننده ناقه صالح عذابش از او بدتر و عظيم‌تر نيست. يا على! ترا يارى و نصرت خواهد كرد از عراق صد هزار شمشير.

و اين حديث بسيار خوبى است و كافى است در اين مقام و ناطق است به حجّت و برهان بر اين مدّعا.

باب دويّم در نقل اخبارى كه از مولاى متّقيان و امير مؤمنان على بن ابى طالب (ع) درين امر وارد شده.

روايت كرده است ابو عبد اللَّه محمّد بن على بن الحسن علوى حسينى در كتاب فضل كوفه به اسنادى كه بالا برده است تا عقبة بن علقمه كه او گفت كه حضرت امير المؤمنين (ع) خريدند دهاتى را كه ما بين خورنق- كه عمارتى است مشهور بنا كرده‌