حضرت به ظهور آمده كه هر يك برهانى است بر ردّ آن جمعى كه منكر كرامات ايشان‌اند.

مقدّمه اولى در بيان دليلى كه به حسب نظر و تفكّر عقل دلالت مى‌كند بر آن كه قبر آن حضرت در غرى واقع است‌

و غرى همين موضعى است كه اكنون مآب و مرجع عالميان است و آن حضرت را در آنجا زيارت مى‌كنند و اين موضع را غرئين مى‌گويند بنا بر آن كه در حوالى آن دو گنبد بوده كه بر سر قبر مالك و عقيل- كه نديمان جذيمة بن الابرش بودند- ساخته بودند و بنا بر آن آن را غرئين نام كردند كه غرى آلوده كردن است و نعمان بن منذر كه يكى از ملوك عرب بود چون كسى را مى‌كشت مى‌فرمود تا آن دو قبر را به خون آلوده مى‌كردند و گاه غرى نيز مى‌گويند.

دلالت مى‌كند بر آن كه موضع قبر آن حضرت همين مكان معروف است، اتّفاق گروهى كه منسوبند به ولايت و محبّت اهل بيت رسالت، يعنى فرقه محقّه شيعه- رضوان اللَّه عليهم-، كه از آباء و اجداد و استادان خود ضبط كرده‌اند و هر خلف الى سلف روايت كرده‌اند، و محال است اتفاق اين جماعت بر كذب و خطا؛ و همين است تواترى كه نزد جمهور ارباب عقل موجب علم و جزم است و اين امر نزد ايشان ثابت شده است به دلالت و راهنمائى ائمّه طاهرين : كه محلّ اعتماد و راهنمائى ما گروه شيعه‌اند در جميع احكام شرعيّه و امور دينيّه، و هيچ فرقى نيست ميان اين امر و امرى از امور شرعيّه كه به تواتر از ايشان به ما برسد و ما تلقّى به قبول كنيم. پس چنانچه اگر در مسأله‌اى از مسايل شرعيّه اين گروه اتّفاق كنند بر نقل و فتوى ما را متابعت لازم است همچنين در اين امر ما را قبول لازم است.

و اگر مخالف ما در اين امر، معجزات نبى را به تواتر ثابت مى‌داند، همين بعينه جواب اوست در انكار اين مسأله و اين امر موافق آن امر است چنانچه دو تاى نعل بر يك ديگر