همه اين سى و چهار رساله
از علّامه محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى (/ مجلسى دوم) است. مجموعه در 429 برگ
مىباشد و ترجمه فرحة الغرى برگهاى 287 تا 332 را فراگرفته است. خطّ آن نسخ روشن و
دعاها و زيارتهاى عربىاش مشكول است. در پايان چند اثر از اين مجموعه تاريخ 1125
ه. ق. كتابت شده.[1] با مطالعه
دستنوشت ياد شده، شالوده اين پژوهش نهاده شد، ولى بىگمان براى مرتفع شدن پارهاى
ترديدها بررسى دستنوشتى ديگر دربايست بود. دستيابى به عكس آن دستنوشت ديگر را
مرهون مساعدت دو دوست ارجمندم كه چراغ تحقيقات مركز «دار الحديث» قم، اينك به كوشش
ايشان فروزان است: حجّة الإسلام و المسلمين مهدى