نامه امام حسين 7 به سران شيعه بصره‌

امام حسين 7 نامه‌اى براى بزرگان شيعه بصره نوشت و به وسيله غلامش به نام سليمان بن رزين كه به كنيه ابو رزين خوانده مى‌شد[1] به سوى آنها فرستاد. امام 7 در آن نامه آنها را به يارى و اطاعت دعوت كرده بود، دو نفر از آنان عبارت بودند از: يزيد بن مسعود نهشلى و منذر بن جارود عبدى.

سخنرانى يزيد بن مسعود در بصره، و پاسخ قوم به او

يزيد به مسعود، قبيله‌هاى تميم و حنظله و سعد را فراخواند، وقتى اجتماع كردند، گفت:

«اى بنى تميم! موقعيّت و مقام مرا در ميان خودتان چگونه مى‌نگريد؟» آنها گفتند: «به‌به! سوگند به خدا تو همانند ستون فقرات، و رئيس افتخارات ما مى‌باشى، در مركز شرافت فرود آمده‌اى، و از ما پيشى گرفته‌اى.» يزيد بن مسعود گفت: «هدفم از جمع كردن شما اين بود كه مى‌خواهم با شما مشورت كنم، و براى وصول به هدف از شما كمك بخواهم.»

[1]. چنان كه ذكر خواهد شد، سليمان نامه امام( ع) را به بصره آورد و به سران بصره ارائه داد، يكى از آن سران،« منذر به جارود» بود، منذر از ترس جان خود، به گمان اينكه شايد جاسوس ابن زياد باشد، او را( در همان شبى كه ابن زياد، صبح آن عازم كوفه شد) نزد ابن زياد آورد، ابن زياد نامه امام حسين( ع) را خواند، سپس همان دم به جلّادانش دستور داد گردن سليمان را زدند، و سپس پيكر مطهّرش را به دار آويختند، و او به اين ترتيب به شهادت رسيد.( اقتباس از بحار، ج 44، ص 239 و 340)( مترجم).