اينكه در يك روز ششصد نامه به آن حضرت رسيد، نامه‌هاى پى در پى مى‌رسيد، كه تعداد مجموع آنها دوازده هزار نامه گرديد.

آخرين نامه به امام حسين 7، و تصميم آن حضرت‌

پس از فرستادن نامه‌هاى فوق، دو نفر به نامهاى: هانى بن هانى سبيعى، سعيد بن عبد اللَّه حنفى، از كوفه رهسپار مكّه شدند، و نامه‌اى را كه آخرين نامه كوفيان به امام حسين 7 بود، به آن حضرت تقديم كردند، در آن نامه چنين آمده بود:

«به سوى حسين بن على امير مؤمنان 7 از طرف شيعيان او و شيعيان پدرش، اما بعد، همانا مردم در انتظار ورود شما به سر مى‌برند، آنها رأيى جز رأى تو را ندارند، اى پسر رسول خدا 6 به سوى ما شتاب كن، و در حركت به سوى كوفه بشتاب كه باغها سرسبز و ميوه‌هاى درختان به ثمر رسيده بوستانها و گياهان، خرّم و پربرگ شده است، اگر صلاح مى‌دانيد تشريف بياوريد، كه لشكرى مجهّز براى استقبال از ورود شما آماده شده‌اند، سلام و رحمت و بركات خدا بر تو و بر پدرت كه قبل از تو بود».

امام حسين 7 به آورندگان نامه هانى و سعيد فرمود: «به من خبر دهيد كه چه اشخاصى در نوشتن اين نامه با شما همدست بوده‌اند؟» آنها جواب دادند: اى فرزند رسول خدا! افرادى مانند شبث بن ربعى،[1] حجّار بن ابجر، يزيد بن حارث، يزيد بن رويم، عروة بن قيس،

[1]. شبث بن ربعى رئيس خاندان مضر در كوفه بود، او را به عنوان منافق چند چهره ياد مى‌كنند، او عصر پيامبر6 را درك كرد و مسلمان شد، بعد از رحلت پيامبر6 زنى به سجاح ادّعاى پيامبرى كرد، او به پيروان سجاح پيوست، سپس به اسلام بازگشت، جزء خون خواهان عثمان بود، از دژخيمان معاويه شد، مأمور ترور امام حسن( ع) گرديد، سرانجام به جنگ امام حسين( ع) آمد با اينكه براى آن حضرت نامه دعوت نوشته بود، و در سال 70 هجرى در كوفه مرد.( مترجم).