احترام به حقّ ما نمود، سفارش به جنگ با ما مى‌كرد، زيادتر از آنچه با ما انجام دادند، نمى‌توانستند بيشتر انجام دهند، إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌ از مصيبت ما كه چقدر بزرگ، دردناك، سوزاننده، پر رنج، ناگوار، تلخ و جانسوز بود، همه اين مصائب و ناگواريها را به حساب خدا مى‌گذاريم، كه او شكست ناپذير و صاحب انتقام است.

قبول عذر خواهى صوحان بن صعصعه‌

در اين هنگام صوحان بن صعصعة بن صوحان كه از ناحيه پاهايش فلج بود به عذرخواهى پرداخت و گفت: «من از ناحيه پاهايم زمين‌گير هستم كه نتوانستم شما را يارى كنم.» امام سجّاد 7 عذر او را پذيرفت، و از حسن ظنّ او سپاسگزارى نمود، و از او تشكّر كرد و براى پدرش از درگاه خدا طلب رحمت نمود.

زبان حال خانه‌هاى مدينه، در سوگ حسين 7 و عزيزانش‌

مؤلّف اين كتاب گويد: سپس امام سجّاد 7 و همراهان به مدينه وارد شدند، امام سجّاد 7 به خانه‌هاى خويشان مردان خود نگاه كرد، ديد آن خانه‌ها با زبان حال خود ناله و ندبه مى‌كنند و براى گم شدن حاميان و رادمردان خود اشك مى‌ريزند، و همچون زنان فرزند مرده و داغدار، ضجّه مى‌زنند، و از امام سجّاد 7 مى‌پرسند از صاحبان و سروران ما چه خبر، و اندوه عميق و آه جانگاه آن حضرت را به جوش و خروش درمى‌آورند.

خانه امام حسين 7 ناله جانسوز واثكلا بلند كرده و به زبان حال مى‌گويد: اى مردم! مرا در نوحه سرايى و سوگوارى يارى كنيد و در