كه از نظر عقول آنقدر دور است كه مقام ارجمندش از آسمانهاى بلند فراتر است، و او به مخلوقاتش به قدرى نزديك است كه آهسته‌ترين صدا را مى‌شنود، او را سپاس مى‌گوييم در برابر كارهاى بزرگش، و در برابر حوادث ناگوار روزگار، و درد ناراحتيها، و سوزش زخم زبانها، و عظمت سوگها و مصائب بزرگ سوزاننده پر اندوه و سخت.

اى مردم! همانا خداوند كه حمد و سپاس از آن او است، ما را به مصيبتهاى عظيم و شكاف بزرگى در اسلام آزمود، حضرت ابا عبد اللَّه الحسين 7 و بستگانش كشته شدند، و بانوان و دخترانش اسير گشتند، و سر بريده‌اش را بر نوك نيزه در شهرها گرداندند، مصيبتى بى‌مانند رخ داد.

اى مردم! كدام از مردان شما پس از قتل حسين 7 مى‌توانند شاد باشند؟ يا كدام قلبى به خاطر سوگوارى حسين 7 غمگين نگردد؟

يا كدام چشمى از شما است كه اشكش را نگهدارد و بتواند از ريزش آن جلوگيرى نمايد. همانا هفت آسمان استوار براى قتل حسين 7 گريستند، و هفت دريا با امواجش، و آسمانها با اركانش، و زمين با اعماقش و درختان با شاخه‌هايشان، و ماهيان در اعماق درياها، و فرشتگان مقرّب و همه اهل آسمانها گريستند.

اى مردم! كدام قلبى است كه براى كشته شدن حسين 7 شكافته نشود؟ يا كدام دل و روانى است كه براى او ناله نكند؟ يا كدام گوشى كه اين شكافى را كه در اسلام پديدار شد بشنود و كر نشود.

اى مردم! ما صبح كرديم در حالى كه از شهرها مطرود و اخراج و دربدرشده‌ايم، گويى از فرزندان ترك و كابل هستيم، بى‌آنكه جرمى را مرتكب شده باشيم، يا كار ناپسندى را انجام داده باشيم، يا تغييرى را در اسلام به وجود آورده باشيم، وقوع چنين وضعى را در ميان پدران و اجداد خود نشنيده‌ايم، اين حوادث بى‌سابقه جز حوادث تازه و نو ظهور نيست.

سوگند به خدا اگر پيامبر 6 به جاى سفارشاتى كه در