اسم الکتاب : غم نامه کربلا ت اللهوف علی قتلی الطفوف المؤلف : سید بن طاووس الجزء : 1 صفحة : 199
بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ.»[1] اظننت يا
يزيد حيث اخذت علينا اقطار الارض و آفاق السّماء، فاصبحنا نساق كما تساق الاسارى
انّ بنا على اللَّه هوانا و بك عليه كرامة و انّ ذلك لعظيم خطرك عنده، فشمخت بانفك
و نظرت في عطفك جذلان مسرورا، حيث رأيت الدّنيا لك مستوسقة و الامور متّسقة، و حين
صفالك ملكنا و سلطاننا، حمد و سپاس مخصوص خداوند است كه پروردگار جهانيان است و
درود بر جدّم سرور رسولان، خداوند متعال راست فرمود كه: «سپس سرانجام كسانى كه
اعمال بد مرتكب شدند، به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به سخريّه
گرفتند.» اى يزيد! تو مىپندارى كه چون اطراف زمين و آفاق آسمان را بر ما بستى، و
راه چاره را بر ما مسدود نمودى، تا ما را همانند برده به هر سو كشاندند، ما نزد
خدا خوار هستيم و تو نزد او گرامى هستى؟
و اين چيره شدن تو بر ما
بيانگر شكوه آبروى تو در پيشگاه خدا است از اين رو بينى بالا كشيدى و تكبّر نمودى
و به خود باليدى، خرّم و شادان شدى كه دنيا در چنبر كمند تو بسته و كارهاى تو
آراسته شده است و ملك و مقام رهبرى ما براى تو صاف و هموار گشتهاند.
فمهلا انسيت قول اللَّه
عزّ و جلّ: «وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِي لَهُمْ
خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ
عَذابٌ مُهِينٌ»، پس اندكى آرام و آهسته باش، آيا سخن خدا را فراموش كردهاى
كه فرمود: «آنها كه كافر شدند (و راه طغيان را پيمودند) تصوّر نكنند كه اگر به
آنها مهلت مىدهيم به سود آنها است، ما به آنها مهلت مىدهيم كه بر گناهانشان
بيفزايند و عذاب