اسم الکتاب : غم نامه کربلا ت اللهوف علی قتلی الطفوف المؤلف : سید بن طاووس الجزء : 1 صفحة : 136
و بسيار با نماز انس داشت، به ميدان شتافت و همچون شير دلاور
با دشمن جنگيد و در برابر زخمهاى سنگين و بسيارى كه بر بدنش وارد شده بود نهايت
مقاومت و صبر را نمود، تا اينكه با بدن پر از زخم در ميان كشتگان افتاد. و همچنان
بيهوش افتاده بود تا اينكه (به هوش آمد و) شنيد مىگويند: «حسين 7 كشته
شد.» با زحمت زياد برخاست و از ميان كفشش، چاقويى را كه پنهان كرده بود، بيرون
آورد، و با همان با دشمنان جنگيد، تا به شهادت رسيد، رضوان خدا بر او باد.[1] ياران حسين
7 براى كشته شدن به سوى جنگ مىشتافتند، و از همديگر سبقت مىگرفتند،
آن گونه بودند كه در وصف آنها چنين گفته شده:
قوم اذا نودوا لدفع ملمّة
و الخيل بين مدعّس و مكردس
لبسوا القلوب على الدّروع و اقبلوا
يتهافتون على ذهاب الانفس
«آنان
كسانى هستند كه هر گاه براى دفع گرفتارى خوانده شوند، در برابر دشمنانى كه گروهى
از آنها نيزهدار، و گروه ديگر، در صف فشرده با اسلحه آماده شدهاند، دلهاى خود را
بر روى زرهها مىپوشند، و جان بر كف و شتابان به سوى نثار جان مىروند.»
[1]. بعضى اين قهرمان را كه سالخورده بود، آخرين
شهيد از غير بنى هاشم ذكر كردهاند، كه بعد از شهادت امام حسين( ع) شهيد شد( مقتل
الحسين( ع)، مقرّم، ص 307)( مترجم)
اسم الکتاب : غم نامه کربلا ت اللهوف علی قتلی الطفوف المؤلف : سید بن طاووس الجزء : 1 صفحة : 136