حمله‌هاى دسته جمعى نخست در صبح عاشورا

امام حسين 7 پس از ايراد خطبه فوق، از مركبش پياده شد، و اسب سوارى پيامبر 6 را كه به آن «مرتجز» مى‌گفتند طلبييد، و بر آن سوار گرديد، و اصحاب و يارانش را براى جنگيدن، صف‌آرايى كرد از امام باقر 7 روايت شده: «همه سپاهيان امام حسين 7 چهل و پنج سوار، و صد نفر پياده بودند». جز اين نيز روايت شده است.

در اين هنگام عمر سعد به پيش آمد تيرى به سوى لشكر امام حسين 7 افكند، و صدا زد: «در نزد فرماندار، عبيد اللَّه بن زياد گواه باشيد كه من نخستين نفرى بودم كه تير به سوى حسين پرتاب نمود.» پس از آن، تيرها مانند باران از طرف دشمن به سوى سپاه امام 7 به باريدن گرفت. امام حسين 7 رو به ياران كرد و فرمود:

قوموا رحمكم اللَّه الى الموت الّذى لا بدّ منه، فانّ هذه السّهام رسل القوم اليكم‌

، خدا شما را رحمت كند به سوى مرگى كه گريزى از آن نيست برخيزيد، چرا كه اين تيرها از ناحيه دشمن، رسولان مرگ به سوى شما هستند.

سپاه امام 7 با سپاه دشمن ساعتى، گروه گروه و يا حمله‌هاى مكرّر با هم جنگيدند، به طورى كه جماعتى از اصحاب امام حسين 7 به شهادت رسيدند.

در اين هنگام امام حسين 7 دست بر محاسن خود زد، در حالى كه مى‌گفت: «غضب و خشم خدا بر يهود هنگامى سخت شد كه براى خدا فرزند قرار دادند، و بر نصارى هنگامى شديد شد كه خداوند را سومين سه خدا (كه در هم حلول نمودند) خواندند، و غضب خدا بر مجوسيان آنگاه شدّت يافت كه به جاى خدا، خورشيد پرست و ماه پرست شدند، اينك خداوند بر گروهى سخت خشمگين شده‌