و خذلونا و انت‌ رَبَّنا، عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنا، وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ،

سوگند به خدا پس از آن (كشتن ما) باقى نخواهيد ماند، جز به مقدار زمانى كه يك اسب سوار به دور آسياب مى‌گردد، و در محور آن مى‌چرخد، اين عهدى است كه پدرم از جدّم رسول خدا 6 به من رسانده است.

بنا بر اين انديشه و تصميمتان را با هميارانتان، روى هم بريزيد، تا اقدام شما پس از آن، موجب اندوه و ندامت شما نگردد، سپس در باره من بى‌درنگ قضاوت كنيد، و همه شما تصميم خود را در باره من به سرعت اجرا نماييد، من بر خدا پروردگارم و پروردگار شما توكّل كرده‌ام، هيچ جنبنده‌اى نيست مگر اينكه خدا بر آن تسلّط دارد، چرا كه پروردگار من بر راه راست است.

خدايا! از فرستادن باران رحمتت بر اينها خوددارى كن، و همانند زمان يوسف 7 خشكسالى و قحطى را نصيبشان گردان، و مردى از طايفه ثقيف‌[1] را بر آنان مسلّط فرما تا با جام آبى تلخ و زهرآگين سيرابشان كند، از اينان كسى را رها نكن، مگر آنكه در مقابل هر كشته و مجروحى از ما، كشته و مجروحشان گردانى، چرا كه آنها ما را تكذيب كردند، و با حيله‌گرى ما را تنها گذاشتند، تو پروردگار مايى و توكّل بر تو است، به سوى تو بازمى‌گرديم، و به جانب تو روى مى‌آوريم؟[2]

[1]. اشاره به مختار يا حجّاج بن يوسف ثقفى.( مترجم).

[2]. اين خطبه طولانى و پرمحتوا در كتاب مقتل خوارزمى، جلد 2، صفحه 7 و 8 به طور كامل آمده است، ولى در متن كتاب لهوف( در اينجا) فرازهايى از آن حذف شده است.( مترجم).