سپس فرمود: «اينجا محل اندوه و بلا است، فرود آييد.»

انزلوا هاهنا و اللَّه محطّ رحالنا و مسفك دمائنا، هاهنا و اللَّه مخطّ قبورنا، و هاهنا و اللَّه سبى حريمنا بهذا حدّثنى جدّى‌

، در همين جا فرود آييد، سوگند به خدا همين جا جاى پياده شدن ما و محل ريختن خون ما و محل قبرهاى ما است. سوگند به خدا در همين جا اهل بيت من به اسيرى برده شوند. جدّم رسول خدا 6 به من چنين خبر داده است.

همه همراهان امام حسين 7 در همان جا فرود آمدند، حرّ و لشكرش در ناحيه‌اى از آن سرزمين توقّف نمودند.

اشعار بى‌وفايى دنيا و گريه جانسوز زينب 7‌

امام حسين 7 در گوشه‌اى نشست به اصلاح شمشيرش پرداخت و در اين وقت اين اشعار را خواند:

«اى روزگار! اف بر دوستى تو، چقدر در شب و روز، دوستان و هواخواهان را كشتى، و بين دوستان جدايى افكندى، و در عين حال روزگار به افراد جايگزين آنها قناعت نكند، به هر حال امور به سوى خداى بزرگ بازگردد، و هر زنده سرانجام اين راه را مى‌پيمايد، زمان كوچيدن از دنيا چقدر نزديك شده كه به سوى بهشت و يا به سوى غير بهشت است.» حضرت زينب 8 وقتى كه اين اشعار را از برادر شنيد، عرض كرد: