952- اى خداى من! ياد خوبيهاى تو سوزش دل مرا برطرف مى‌گرداند و ياد گناهانم اشك مرا جارى مى‌سازد.

953- اى خداى من! لغزش مرا ناديده بگير، گناهم را پاك كن، زيرا من به گناه خود اعتراف دارم، ترسانم و يارى مى‌طلبم.

954- اى خداى من! از طرف خود به من آسايش و رحمت عنايت كن! من غير از درب‌هاى رحمت تو درب ديگرى را نمى‌كوبم.

955- اى خداى من! اگر مرا از خودت دور كردى يا به من بى‌اعتنائى نمودى، به چه كسى اميدوار باشم و چه كسى را شفيع خود قرار دهم.

956- اى خداى من! اگر مرا محروم كردى و يا از درگاه خود راندى، من چه نقشه‌اى به كار گيرم و يا چه عملى انجام دهم؟!

957- اى خداى من! همپيمان محبت تو شب‌زنده‌دار است، مناجات مى‌كند. خدا را مى‌خواند اما غافل خوابيده است.