و لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ‌ ... وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ[1].

لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا[2].

أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ‌[3].

بدين خاطر مشاهده مى‌كنيم كه بندگان برگزيده خداوند همواره در معرض بيشترين گرفتاريها و مصائب قرار مى‌گيرند و بر طبق روايات اسلامى نسبت مستقيمى ميان ايمان و بلاء وجود دارد، يعنى انسان به اندازه ايمان خود به پروردگار، گرفتار رنج و محنت مى‌شود.

پيامبر 6 مى‌فرمايد:

«نحن معاشر الأنبياء أشد بلاء و المؤمن الأمثل فالأمثل و من ذاق طعم البلاء تحت ستر حفظ الله له، تلذّذ به اكثر من تلذذه بالنعمة»

[4]:

«ما گروه پيامبران شديدترين بلاها را تحمل نموده و مؤمنين نيز هر كدام به مقدار ايمان خود از آن بهره مى‌برند و هر آن كس مزه بلا را چشيده و به آرامى تحمل نموده و دم برنياورد، خداوند آن تحمل و صبر را ذخيره او نموده (و در عوض رحمتى بر او نازل مى‌فرمايد) كه لذت و گوارايى آن بيش از نعمت باشد.» امام محمد باقر- 7- مى‌فرمايد:

«انما يبتلى المؤمن في الدنيا على قدر دينه- او قال- على حسب دينه»

[5].

امام جعفر صادق- 7- مى‌فرمايد:

«ان الله اذا احبّ عبدا غتّه بالبلاء غتّا»

[6] و همچنين فرموده است:

«ان عظيم الأجر مع عظيم البلاء»

[7].

زندگانى برگزيده‌ترين افراد بشر، يعنى پيامبران و امامان- :- همواره الگويى براى ما خواهد بود، زيرا با سير در تاريخ زندگانى آنان از آدم- 7- تا خاتم پيامبران 6 و با در نظر گرفتن مصائب نوح و ابراهيم و يعقوب و موسى و عيسى و ديگر مبعوثان پروردگار، در خواهيم يافت كه سختى و محنت و گرفتارى و بلا جزئى از زندگانى مؤمنين و رهروان راه حقيقت است. پيامبر اسلام 6 در راه رسيدن به هدف و نشر اسلام به حدّى سختيها و رنجها را تحمل نمود كه مى‌فرمود:

«ما اوذى نبى‌

[1] آل عمران/ 186.

[2] هود/ 7.

[3] العنكبوت/ 2.

[4] مصباح الشريعه، ص 487.

[5] كافى، 2: 197، مشكاة الانوار: 298.

[6] كافى، ج 2، ص 197.

[7] همان، ص 196.