پيشگفتار مصحّح‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ انسان اين اشرف مخلوقات از هنگامى كه نعمت وجود را از منبع فيض و بركت كه همان پروردگار يكتاست، دريافت و در مسير تكامل و رشد گام نهاد، بتدريج با حقايق و واقعيات اين جهان خاكى كه جزئى از ناموس و سرشت طبيعت است، آشنا مى‌گردد.

كودك اولين لحظه وجود خود را به اين دنيا با گريه اعلام مى‌دارد و آخرين لحظات حيات خود را نيز با گريه فرزندان و ديگر وابستگان و نزديكان به پايان مى‌رساند.

اين سنّت پروردگارى است كه مقدّر فرموده نوع بشر در عين تنعّم و برخوردارى از نعمات وجود و حيات، همواره گرفتار سختيها و كاستيها و مشكلات و مصائب بوده باشد وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا» وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا البته اين مشكلات خود جزئى از سير طبيعى زندگى بشر مى‌باشد تا بدين وسيله انسان خاكى در برابر مشكلات طاقت فرسا، مقاومت و ايستادگى نموده و بدين وسيله به اوج تعالى برسد. اين امتحان و آزمايش جزئى از سنّت پروردگارى است تا صابران بر مصائب و بلايا از ناشكيبان شناخته شده و اجر و پاداش اخروى فزونترى را احراز نمايند.

خداوند در آيات متعددى از قرآن كريم صابران را وعده اجر و پاداش بى‌حساب فرموده است. مى‌فرمايد:

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ‌[1].

وَ لِيَبْتَلِيَ اللَّهُ ما فِي صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحِّصَ ما فِي قُلُوبِكُمْ‌[2].

[1] البقره/ 155.

[2] آل عمران/ 155