«أ تريدين أن تدخلى الشيطان بيتا أخرجه الله منه.»

[1]: «آيا مى‌خواهى شيطان را به خانه‌اى در آورى كه خداى تعالى او را از آن خانه رانده است؟» پس خود را از گريه باز داشتم.

و از حضرت باقر- 7- است كه فرمود:

«اشدّ الجزع الصّراخ بالويل و العويل و لطم الوجه و الصدر و جزّ الشّعر و من اقام النواح فقد ترك الصبر، و من صبر و استرجع و حمد الله جل ذكره فقد رضى بما صنع الله و وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ‌ عز و جل؛ و من لم يفعل ذلك جرى عليه القضاء و هو ذميم و احبط الله- عزّ و جلّ- اجره.»

[2]: «سخت‌تر بيتابى، فرياد به لفظ واى و بلند كردن آواز به گريه است، و سيلى بر روى و سينه زدن و موى كندن و آنكه نوحه‌گرى را بر پا دارد. پس صبر را ترك كرده است و آنكه صبر آورد و إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌ بگويد و خداى را حمد نمايد، پس راضى است به آنچه خداى تعالى كرده و اجر او با خداى عز و جل است.

و از حضرت صادق- 7- است كه گفته است پيغمبر خداى فرموده است:

«ضرب الرجل يده على فخذه إحباط لأجره.»

[3]: «زدن مرد به ران خود، هدر كردن است مر اجر خود را.»

[1] صحيح مسلم 2: 635.

[2] كافى 3: 222.

[3] همان، 3: 224.