از آنانى كه به درد و مصيبت جگر گوشه و عزيز خود گرفتار آمد، نويسنده كتاب، مرحوم شهيد ثانى (ره) مى‌باشد كه همواره فرزندان خود را در سنين كودكى از دست مى‌داد. از اين رو از بهره‌مند شدن از نعمت فرزند نااميد گرديد. او در واقع با نوشتن كتاب مسكّن الفؤاد در درجه اول قصد تسلى خاطر شكسته و افسرده خود را داشت، لذا به جمع آورى احاديث و روايات و وقايع تاريخى در باره سختيها و درد و رنج، پرداخت و در اين راه مجموعه‌اى بسيار جالب تقديم خوانندگان خود نمود.

اين كتاب از هنگام تأليف مورد توجه قرار گرفته و بسيارى از نويسندگان از روايات و گفتارهاى آن در كتابهاى خود استفاده نموده‌اند و بزرگانى همچون علامه مجلسى در بحار الأنوار[1]، شيخ حرّ عاملى در كتاب الجواهر السّنيّة[2]، علامه نورى در مستدرك الوسائل، خوانسارى در روضات الجنات‌[3]، سيد محسن امين عاملى در اعيان الشيعة[4] شيخ آقا بزرگ تهرانى در الذريعة[5]، اسماعيل پاشا در ايضاح المكنون‌[6]، ابن العودى در بغية المريد و شيخ يوسف بحرانى در لؤلؤة البحرين از اين كتاب ياد كرده و آن را مورد مدح و ستايش قرار داده‌اند.

نويسنده كتاب‌

او شيخ زين الدين بن على بن احمد بن محمد بن على بن جمال الدين بن تقىّ بن صالح بن مشرف عاملى شامى طلوسى جبعى مشهور به شهيد ثانى است. او در 13 شوال سال 911 ه. ق در خانواده‌اى كه نسل اندر نسل همگى از اكابر علما و بزرگان اماميه بودند به دنيا آمد. تنها فرزند او كه از مرگ زودرس نجات يافت، شيخ حسن بن زين الدين مى‌باشد كه از علماى بزرگ شيعه بوده و كتاب او به نام معالم الاصول از شهرت فراوانى برخوردار مى‌باشد و تا كنون به عنوان يكى از كتابهاى درسى حوزه‌هاى علوم اسلامى به شمار مى‌آيد.

مرحوم شهيد در نهايت فقر و تنگدستى روى به درس آورد و در حالى كه مجبور بود براى امرار معاش كار شبانه و طاقت فرساى كشاورزى را انجام دهد، در عين حال‌

[1] بحار الانوار 1: 191.

[2] الجواهر السنيّة: 6.

[3] روضات الجنات 3: 379.

[4] اعيان الشيعة 7: 145.

[5] الذريعه 21: 20.

[6] ايضاح المكنون 4: 479.