به هنگامى كه ذكر مى‌كنيم آنچه را كه در صحاحشان در رابطه با اخبار ثقلين و آيه تطهير و اخبار اختصاصى على 7 بر پيامبر تا هنگام وفات، نقل كرده‌اند.

اگر ما بخواهيم همه آنچه را كه رجال مذاهب چهارگانه در رابطه با وصايت على 7 روايت كرده‌اند، در اينجا نقل كنيم كتاب طولانى مى‌شود ولى متأسفانه آنان از ديدن اين حقايق كور شدند، چه قدر مناسب حال آنهاست آيه شريفه كه مى‌فرمايد: فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكافِرِينَ‌[1].

(هنگامى كه كتاب و پيغمبرى را كه از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد به او كافر شدند، پس لعنت خداوند بر كافران باد).

آن شيعه گفت: اگر مخالفين اهل بيت با عقلهاى صحيح و دلهاى سليم خود به حال على بن ابى طالب 7 بنگرند، البته به يقين مى‌دانند كه اگر هم پيامبر به خلافت على 7 تصريح نكرده بود، ذات پاك و صفات روشن و مناقب بلند او حكم مى‌كند به اين كه اينها نصوص روشن بر خلافت على است البته خصايص على 7 به حدى رسيد كه موضوع بر بسيارى از عقلا مشتبه شد و اعتقاد كردند كه على آفريننده آسمانها و زمين است و خالق اموات و احياء است چنان كه امر در باره عيسى هم به اين حد رسيد، پيامبر اكرم خطاب به على 7 فرمود:

«انّ فيك مثلا من عيسى»

در تو شباهتى به عيسى بن مريم است و روايت عن قريب خواهد آمد ان شاء اللَّه.

عجيب اين است كه حال بين رسول خدا و خداوند مشتبه نشود و حال آنكه پيامبر اصل بود در آنچه على 7 به آن حد رسيد و پيامبر نسبت به او فضيلت داشت و با وجود اين، امر در باره على بن ابى طالب مشتبه شد كه آيا او خداى معبود است يا بنده محدود؟! و شايد جهت آن اين باشد كه خداوند چون به علم سابق خود دانست آنچه از زيادى دشمنان و كينه‌توزان بر على 7 وارد مى‌آيد و آن چنان‌

[1] سوره بقره، آيه 89.