و اين موضوع را عالم بزرگوار شيعه مرحوم شيخ مفيد، محمد بن محمد بن نعمان در كتابهاى خود ذكر كرده است و او داراى تأليفات بسيارى است‌[1] كه منصوص بودن خلافت على بن ابى طالب 7 را از روى دلائل عقلى و نقلى اثبات كرده است.

و همچنين مردى علوى از علماى شيعه موسوم به على بن الحسين و معروف به سيد مرتضى موسوى (علم الهدى) اين مطلب را در كتابهاى خود به تفصيل ذكر كرده است و او داراى تأليفات بسيارى است و از جمله كتاب «الشافى» و غير آن كه حاوى مطالب فوق مى‌باشند[2].

و نيز مردى از علماى شيعه كه اسم وى ابو جعفر محمد بن الحسن معروف به‌

[1] يافعى در كتاب« مرآة الجنان» در وقايع سال 413 گويد: در اين سال عالم شيعه و امام رافضه صاحب مصنفات بسيار و بزرگ شيعيان كه معروف به مفيد و ابن المعلم بود، از دنيا رفت او كسى بود كه در علم كلام و فقه و مناظره گوى سبقت را از ديگران ربود و با اهل هر مذهبى مناظره و بحث مى‌كرد و در دولت آل بويه مكانتى عظيم و مقامى ارجمند داشت ابن طى گويد او مردى بود كه صدقات و خيرات و خشوعش بسيار و نماز و روزه‌اش زياد و لباسش زبر و خشن بود ... و هفتاد و شش سال عمر كرد و بيش از دويست جلد كتاب نوشت روز فوتش مشهور است در آن روز 80 هزار شيعه او را تشييع كردند و فوت او در ماه رمضان اتفاق افتاد( مرآة الجنان، ج 3، ص 28 طبع هند).

[2] مرحوم سيد مرتضى علم الهدى از علماى بزرگ شيعه است كه تولد وى در سال 355 و وفاتش در 436 بوده است و شيخ نجاشى در كتاب خود گفته كه من و ابو يعلى محمد بن حسن جعفرى و سلار بن عبد العزيز متولى غسل او شديم و عامه هم او را در كتب خود ذكر كرده‌اند و فضيلت او را بيان كرده و مجدد دين و مذهب شيعه در رأس قرن چهارم شمرده‌اند و او اجازه از شيخ مفيد داشته است و تأليفات او زياد است و براى او ديوانى است كه بيست هزار بيت دارد، تصانيف و پاسخ وى به مسائل شهرها و كشورها كتب كثيرى را تشكيل مى‌دهد( فهرست شيخ طوسى، ص 55).