همين موقع سيد اسماعيل حميرى آمد به ربيع حاجب نامه‌اى داد كه سر آن مهر شده بود به حاجب گفت: در اين نامه از براى امير نصيحتى است كه به او برسان و او نامه را رساند و در آن اين شعر نوشته شده بود:

«بگو به فرزند عباس كه محمد ناميده مى‌شود، به فرزندان عدى درهمى عطا نكن.

بنى تميم را از صله محروم گردان، زيرا كه آنان در گذشته و حال بدترين مردم بودند. اگر هم به آنها احسان كنى در مقابل اين نعمت از تو شكر نمى‌كنند و مكافات نعمت تو بدگوئى و فحش خواهد بود.

اگر به آنها اطمينان كنى و مقام بدهى ترا خيانت كنند و آن را جزاى غنيمتهاى تو قرار دهند.

اگر آنها را از عطا محروم سازى به عوض آن است كه آنان نيز شما را در وقتى كه ملك داشتند، محروم ساختند.