دِيناً[1].

(امروز دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تكميل نمودم و اسلام را به عنوان آئين «جاويدان» براى شما پذيرفتم).

گفتند: اين آيه بر پيامبر در اواخر عمرش وقتى كه دينش را خداوند كامل كرد، نازل شده است.

گفتم: پس وقتى كه دين او در حال حياتش كامل شده، پس اين اختلاف عظيم بعد از وفات او براى چيست؟ با وجود اين كه زمان بعضى از اين چهار مذهب به صدر اسلام نزديك بوده است. اگر اين اختلاف ناشى از راويان احاديث باشد كه اينها از آنها روايت كرده‌اند؟! پس در اين صورت به دروغگوئى راويان احاديث خود و يا غفلت و گمراهى آنان و تبديل اسلام، شهادت داده‌اند بنا بر اين چگونه به نقل آنها اعتماد كرده‌اند و اگر اين اختلاف از اين چهار مذهب به منظور احتياجى باشد كه آنان را به اين راه كشانده يا به جهت آن كه آنچه را كه از شرع پيامبرشان از دست رفته و مشتبه شده پيدا كنند، پس اين دلالت دارد كه پيروان اين چهار مذهب خود شهادت مى‌دهند كه دين پيامبرشان در دستشان محفوظ نمانده است و پيامبر هم كسى را معين نكرده است كه جانشين او باشد و از دينش محافظت نمايد و براى آنان از شرع اقامه برهان و حجت كند، پس چگونه جايز است اقتدا به كسانى كه بر خدا و پيغمبر و شريعت او اين چنين شهادت مى‌دهند؟! و اگر دينشان كامل و از گزند حوادث محفوظ بود، پس چه چيز از غير دين و شريعت و پيامبرشان از دست داده بودند تا به جستجوى آن پرداختند و در اين باره تحقيق كردند و در نتيجه اين همه اختلاف به وجود آمد!.

اگر آنان اختلاف نمودند، بدون اين كه احتياج به اختلاف باشد، در اين صورت نام پيامبرشان را زشت كردند و مردم را نسبت به تبعيّت پيامبرشان بى‌علاقه ساختند، اضافه و يا ناقص كردند چيزى را كه در زمان پيامبرشان نبود،

[1] سوره مائده، آيه 3.