هيچ چيز مترس، و بشارت ده، و چشمانى را روشن ساز، مرا به آئين خود خواندى و مى‌دانم تو نصيحت‌كننده من هستى، و در دعوت خود امين و درستكارى، حقا كه دين «محمد» از بهترين دينهاست.

با اين كه ايمان به قرآن سراپا شگفتى بياوريد كه بر پيامبرى مانند موسى و يونس نازل گرديده است.

خداوند محمد پيامبر را گرامى داشت، پس گرامى‌ترين بندگان خدا در ميان مردم «احمد» است براى اين كه او را با جلالت نمايد نام او را از نام خود مشتق ساخته پس صاحب عرش «محمود» است و اين «محمد» است.

و از همه صريحتر بر ايمان جناب ابو طالب بيت زير است كه مى‌فرمايد:

اى شاهد خدا، شاد باش كه من بر دين پيغمبر خدا احمد (محمد) هستم، هر كس از آن خارج است، باشد من به وسيله او هدايت شدم.

هر يك از اين قطعات قسمت كوچكى از قصائد مفصل و سراپا ادب و نغز ابو طالب است كه ما به عنوان نمونه، برجسته‌ترين آنها را كه به طور صريح ايمان او را به دين برادرزاده‌اش مى‌رساند، انتخاب نموديم.

خلاصه سخن: هر يك از اين اشعار در اثبات ايمان و اخلاص گوينده آنها

[1] شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 14، ص 74.

[2] شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 14، ص 78- ديوان ابو طالب، ص 75.

[3] شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 14، ص 78- ديوان ابو طالب، ص 75.