خود وارد شويد و به دنبال چيزى رفتيد كه از آن شما نبود و در آن حقى نداشتيد و سرانجام به غصب حكومت پرداختيد، در حالى كه هنوز از رحلت پيامبر چيزى نگذشته بود، زخمهاى مصيبت ما وسيع و جراحات قلبى ما التيام نيافته و حتى هنوز پيامبر 6 به خاك سپرده نشده بود بهانه شما اين بود كه «مى‌ترسيم فتنه‌اى برپا شود!» و چه فتنه‌اى از اين بالاتر كه در آن افتاديد و همانا دوزخ به كافران احاطه دارد چه دور است اين كارها از شما! راستى چه مى‌كنيد؟ و به كجا مى‌رويد؟ با اين كه كتاب خدا قرآن در ميان شماست، همه چيزش پرنور، نشانه‌هايش درخشنده، نواهيش آشكار، اوامرش واضح، اما شما آن را پشت سر افكنده‌ايد! آيا از آن راه برتافته‌ايد؟ يا به غير آن حكم مى‌كنيد؟ آه كه ستمكاران جانشين بدى را براى قرآن برگزيدند (و هر كس آئينى غير از اسلام را انتخاب كند هرگز از او پذيرفته نخواهد شد و در آخرت از زيانكاران است).

بخش ششم (داستان غصب فدك و بهانه‌هاى غاصبان و پاسخهاى كوبنده آن)

آرى شما ناقه خلافت را در اختيار گرفتيد، حتى اين اندازه صبر نكرديد كه رام گردد و تسليمتان شود، ناگهان آتش فتنه‌ها را برافروختيد و شعله‌هاى آن را به هيجان در آورديد و نداى شيطان اغواگر را اجابت نموديد و به خاموش ساختن انوار تابان آئين حق و از ميان بردن سنتهاى پيامبر پاك الهى پرداختيد.

به بهانه گرفتن كف- از روى شير، آن را به كلى تا ته مخفيانه نوشيديد- ظاهرا سنگ ديگران را بر سينه مى‌زديد اما باطنا در تقويت كار خود بوديد.

براى منزوى كردن خاندان و فرزندان او به كمين نشستيد، ما نيز چاره‌اى جز شكيبايى نديديم، همچون كسى كه خنجر بر گلوى او و نوك نيزه بر دل او نشسته باشد!