سركشان يهود و نصارى پنجه در افكند، ولى هر زمان آتش جنگ را برافروختند خدا آن را خاموش كرد.

و هر گاه شاخ شيطان نمايان مى‌گشت و فتنه‌هاى مشركان دهان مى‌گشود، پدرم برادرش على 7 را در كام آنها مى‌افكند و آنها را به وسيله او سركوب مى‌نمود و او هرگز از اين مأموريتهاى خطرناك باز نمى‌گشت، مگر زمانى كه سرهاى دشمنان را پايمال مى‌كرد و بينى آن را به خاك مى‌ماليد! او، (على) 7 بر اثر تلاش در راه خدا خود را به مشقت و رنج افكند و در امر خدا كوشا، به رسول خدا نزديك، سرورى از اولياء خدا بود، همواره دامن به كمر زده، نصيحت‌گر، تلاشگر، و كوشش‌كننده بود، و شما در آن هنگامه در آسايش زندگى مى‌كرديد، در مهد امن متنعم بوديد و منتظر اين كه چرخ روزگار بر عليه ما آغاز شود و گوش به زنگ اخبار بوديد هنگام كارزار عقب‌گرد مى‌كرديد و به هنگام نبرد فرار مى‌نموديد.

بخش پنجم (طوفانى كه بعد از پيامبر 6 برخاست)

اما هنگامى كه خداوند سراى پيامبران را براى پيامبرش برگزيد و جايگاه برگزيدگانش را منزلگاه او ساخت، كينه‌هاى درونى و آثار نفاق در ميان شما ظاهر گشت، و پرده دين كنار رفت و گمراهان به صدا در آمدند و گمنامان فراموش شده سر بلند كردند و نعره‌هاى باطل برخاست و در صحنه اجتماع شما به حركت در آمدند.

شيطان سرش را از مخفيگاه خود بيرون كرد و شما را به سوى خود دعوت نمود و شما را آماده پذيرش دعوتش يافت و منتظر فريبش! سپس شما را دعوت به قيام كرد و سبكبار براى حركت يافت! شعله‌هاى خشم و انتقام را در دلهاى شما بر افروخت و آثار غضب در شما نمايان گشت.

و همين امر سبب شد بر غير شتر خود علامت نهيد، و در غير آبشخور