عالم اتّخذ النّاس رؤساء جهّالا استفتوا بغير علم فضلوّا و اضلوّا»[1].

(علم را از دست مردم نمى‌گيرند، عالم را مى‌گيرند تا چون عالمى نماند عالم‌نمايان را به رياست گزينند و معارف و مسائل دين را از آنان پرسند و آنها نادانسته پاسخ گويند خود گمراهند و ديگران را نيز گمراه كنند).

آرى اين، يكى از سياستهاى شوم استعمارى است كه نخست به تحريف شخصيتهاى علمى و دينى مى‌پردازند و همين كه شخصيت آنان را در اجتماع پائين آوردند، قهرا جايشان را عالم‌نمايان بى‌سواد و بى‌تقوا مى‌گيرند و بدين وسيله علم و دانش و فرهنگ و فضيلت را از جامعه ريشه‌كن مى‌سازند لذا همين‌طورى كه وظيفه مسلمانان حفظ مواريث علمى و فرهنگى است، بايد از شخصيت علما (خواه در قيد حيات باشند يا نباشند) نيز محافظت كنند.

بنابراين لازمه دفاع از علم، دفاع از عالم است، علم در جامعه بدون عالم باقى نمى‌ماند، از اينجاست كه در فرهنگ اسلام عالم مقام بس ارجمند دارد.

3- از ملاحظه كتب مرحوم سيد ابن طاوس چنين استفاده مى‌شود كه آن مرحوم پايه بسيار بلند و مقام بسيار ارجمندى در زهد و تقوا و ادب و عرفان و اخلاص در عمل و مواظبت بر انجام وظائف دينى و محاسبه نفس و مراقبت به امور آخرت داشته و با خاندان رسالت و اخبار و آثار آنها بسيار مأنوس بوده است و آنچه خود گفته و نوشته دقيقا عامل بوده و فقط دعوت ديگران مقصود وى نبوده است. از اينجاست كه خواندن كتب آن مرحوم به قلب انسان صفا مى‌بخشد و روح انسان را لطيف مى‌كند و انتظار مى‌رود در چنين شرائطى كه بازار معنويات در جامعه ما كساد شده و دنيا و ماديات رونق بيشترى يافته، خواندن آثار آن مرحوم مفيد و مؤثر واقع شود.

4- هدف ديگر از ترجمه اين كتاب، اين است كه از طرز فكر علماى شيعه در قرون گذشته، آگاه شويم و بدانيم آنها كه احياگران مذهب و مرزداران حريم‌

[1] تحف العقول، ص 37 چاپ دوم.