جد گرامى اوست و انتساب او به «مضر» هم براى آن است كه تمام سلسله بنى هاشم از بنى مضر مى‌باشند[1]. بنابراين هر سه فقره صرف حقيقت و دور از شائبه دروغ و توريه است‌[2].

چنان‌كه برادرش سيد احمد بن موسى نيز در كتاب «عين العبرة» همين رويه را معمول داشته و خود را در آن كتاب «عبد اللّه بن اسماعيل» ناميده است، زيرا كه همه مردم بنده خدا، عبد اللّه بوده و عموم سادات نيز از نسل اسماعيل ذبيح مى‌باشند و اين، به خاطر تقيه بوده كه اين دو برادر در اين دو كتاب نام اصلى خود را كتمان كرده و از نام مستعار استفاده كرده‌اند و الا در طبقه علما سراغى از عبد المحمود بن داود و عبد اللّه بن اسماعيل نداده‌اند.

ابن طاوس كتاب طرائف را به سبك داستان نوشته و خود را در آن يك مرد ذمّى و اهل كتاب معرفى نموده كه مى‌خواهد از دين خود دست بكشد و داخل اسلام بشود و لذا هيچ تعصّبى نسبت به يكى از مذاهب اسلام ندارد و با فكر آزاد مى‌خواهد از ميان آن مذاهب آنچه حق است تشخيص دهد و آن را براى خود انتخاب نمايد، بدين اميد كه در روز قيامت از ضرر ندامت و پشيمانى در امان بماند و بعد از آن‌كه در مذاهب اسلام تحقيق مى‌كند و به نكات ضعف و قوت هركدام پى مى‌برد و مذهب تشيع را موافق عقل و قرآن و اخبار صحيح مى‌يابد و در آن برخلاف مذاهب چهارگانه اهل سنت، تضاد و تناقض نمى‌بيند، سرانجام مذهب شيعه را اختيار مى‌نمايد.

مرحوم سيد ابن طاوس با تأليف اين كتاب كه در آن زمان در نوع خود بى‌نظير بود، به اسلام و مسلمانان خدمت بزرگى انجام داده و با استدلالات قوى و محكم و روشن با استفاده از منابع معتبر اهل تسنن از حقانيت اهل بيت و مذهب تشيع منصفانه دفاع كرده است و به طورى كه خود گفته، آن مرحوم در اين كتاب به حقايقى‌

[1] مقدمه چاپ دوم طرائف ص 10.

[2] مدرس، ريحانة الأدب، ج 8، ص 74.