و حافظ ابو سعيد سجستانى در كتاب «الولاية» و ابن عساكر شافعى و ابو اسحاق حموينى در «فرائد السمطين» و ابن صباغ مالكى در «فصول المهمة»[1] و جلال الدين سيوطى در «الدر المنثور»[2] و قاضى شوكانى در «فتح القدير»[3] و آلوسى شافعى در «روح المعانى»[4] و قندوزى حنفى در «ينابيع المودة»[5] و بدر الدين حنفى در «عمدة القارى» و «شرح صحيح البخارى»[6] و حافظ ابن مردويه و جمع كثيرى ديگر اين شأن نزول را براى آيه فوق نقل كرده‌اند.

و از جمله آياتى كه با جريان غدير خمّ ارتباط دارد، آيه: سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ‌ مى‌باشد. امام ابو اسحاق ثعلبى در تفسير خود نقل كرده كه شخصى از «سفيان بن عيينه» سؤال كرد كه آيه: (سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ‌) در باره چه شخصى نازل شده؟ سفيان به آن شخص گفت: مسأله‌اى از من پرسيدى كه تاكنون كسى آن را از من نپرسيده، پدرم از جعفر بن محمد از پدرانش رضى اللَّه عنهم روايت كرد كه رسول خدا 6 چون روز غدير خم شد دستور داد تا مناديان نداى نماز در دهند، پس وقتى همه جمع شدند دست على 7 را گرفت و فرمود: هر كه من مولاى او بودم على مولاى اوست. اين خبر به زودى در همه شهرها پراكنده شده و به «حارث بن نعمان فهرى» رسيد، پس نزد رسول خدا 6 آمد، در حالى كه بر ناقه‌اى سوار بود، ناقه را خوابانيد، و از آن پياده شد و گفت: اى محمد از طرف خدا به ما دستور دادى شهادت دهيم كه جز خدا معبودى نيست، و اين كه تو فرستاده اوئى، ما هم قبول كرديم، دستور دادى كه نماز پنجگانه بخوانيم پذيرفتيم، دستور دادى زكات بدهيم باز از تو پذيرفتيم، دستور دادى ماه رمضان را روزه بگيريم، پذيرفتيم‌

[1] ابن صباغ فصول المهمه، ص 27.

[2] سيوطى، در منثور، ج 2، ص 298.

[3] فتح القدير، ج 3 ص 57.

[4] روح المعانى، ج 6، ص 172.

[5] قندوزى، ينابيع المودة، ص 120.

[6] عمدة القارى، ج 8، ص 584.