«كنز العمال»[1]، نسائى در خصائص‌[2] و ابن حجر در «صواعق المحرقة»[3] نقل كرده‌اند.

باز احمد بن حنبل به سند خود از «ابى الطفيل» روايت كرده كه گفت: على 7 مردم را در «رحبه» جمع كرد و به ايشان فرمود: سوگند مى‌دهم هر مرد مسلمان را كه شنيده است از رسول خدا 6 كه در روز غدير خم چه فرمود برخيزد و شهادت دهد و سى نفر برخاستند.

ابو نعيم گفته: جمع كثيرى برخاسته شهادت دادند كه رسول خدا در حالى كه دست آن حضرت را گرفته بود، فرمود: آيا مى‌دانيد كه من به مؤمنين از خودشان اختياردارترم؟ گفتند: بله، يا رسول اللَّه، فرمود: هر كه من مولاى او بودم اين مولاى او است بار الها دوست بدار هر كه را با او دوستى كند و دشمنى كن با هر كس كه با او دشمنى كند مى‌گويد: من بيرون آمدم در حالى كه هنوز در دلم شك داشتم، پس زيد بن ارقم را ديدم و گفتم كه از على 7 شنيدم چنين و چنان گفت، زيد گفت: اين مطلب قابل انكار نيست، من خودم از رسول خدا شنيدم كه آن را فرمود[4].

احمد بن حنبل در مسند خود با ذكر سند از «ابو سعيد خدرى» نقل كرده كه گفت: رسول خدا فرمود: هيچ گاه مهابت مردم كسى را از اقامه حق با اين كه از آن اطلاع دارد، باز ندارد، ابو سعيد بعد از نقل اين حديث گريه كرد و گفت به خدا

[1] متقى، كنز العمال، ج 6، ص 154.

[2] نسائى، خصايص، ص 23.

[3] ابن حجر، صواعق، ص 26.

[4] احمد بن حنبل، مسند، ج 4، ص 370- نسائى، خصايص، ص 4- محب طبرى، رياض النضرة، ج 2، ص 1169.