در كنز العمال به سند خود از يحيى بن عبد اللَّه بن حسن از پدرش روايت كرده كه گفت: على 7 خطبه مى‌خواند كه مردى برخاست و پرسيد يا امير المؤمنين «فتنه» چيست؟ آيا از رسول خدا در باره آن چيزى پرسيدى؟ فرمود: آرى وقتى آيه شريفه: الف، لام، ميم، أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ‌ نازل شد، من فهميدم كه تا رسول خدا 6 در ميان ماست آزمايش نمى‌شويم و فتنه به ما نازل نمى‌شود لذا عرض كردم يا رسول اللَّه اين فتنه‌اى كه خداى تعالى خبرش را به تو داده چيست؟ فرمود: يا على امت من به زودى بعد از من دچار فتنه مى‌شوند پرسيدم پدر و مادرم فدايت اين فتنه را برايم بيان كن كه چيست و چگونه است و وظيفه من بعد از تو چيست؟ فرمود: تو به زودى با ناكثان و قاسطان و مارقان خواهى جنگيد و آنگاه اسامى يك يك آنان را برايم شمرد[1] روايات به همين مضمون در كتب عامه زياد است كه ما در اينجا تنها به نقل اين چند روايت اكتفاء كرديم.

پيشگوئى پيامبر 6 از داستان خوارج‌

محمود خوارزمى در كتاب «الفائق في الأصول» در باب ذكر ساير معجزات پيامبر در داستان «ذى الثديه» كه با خوارج كشته شد، روايتى نقل كرده است كه همان روايت را حميدى نيز در كتاب «جمع بين الصحيحين» از مسند «ابو سعيد خدرى» در حديث «ذو الثديه» و اصحابش كه در جنگ نهروان به دست على 7 كشته شدند، ذكر نموده كه گفت: پيامبر 6 فرمود: عده‌اى از مسلمانان از دين خارج مى‌شوند و آنها را بهترين فرقه‌هاى مردم به قتل مى‌رسانند.

و در روايت «اوزاعى» در صفت «ذو الثديه» آمده است كه يكى از دو پستان او مثل پاره گوشتى است كه شير از آن مى‌چكد. اين گروه بر بهترين فرقه‌هاى مردم خروج مى‌كنند.

[1] متقى هندى، كنز العمال، ج 8، ص 215.